عجب صبری خدا دارد

اگر من جای او بودم . 
همان یک لحظه اول، که اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان 
جهان را با همه زیبایی و زشتی، به روی یکدگر، ویرانه میکردم 
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم 
که در همسایه صدها گرسنه 
چند بزمی گرم عیش و نوش میدیدم 
نخستین نعره مستانه را خاموش آن دم ، بر لب پیمانه میکردم . 
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم 
که می دیدم یکی عریان و لرزان، دیگری پوشیده از صد جامه رنگین 
زمین و آسمان را واژگون مستانه میکردم 
عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم 
نه طاعت میپذیرفتم 
نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده 
پاره پاره در کف زاهد نمایان ، سبحه صد دانه میکردم 
عجب صبری خدا دارد ! 
اگر من جای او بودم 
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان 
هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو، آواره و دیوانه میکردم 
عجب صبری خدا دارد ! 
اگر من جای او بودم 
بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان 
سراپای وجود بی وفا معشوق را، پروانه میکردم 
عجب صبری خدا دارد ! 
اگر من جای او بودم 
بعرش کبریایی، با همه صبر خدایی 
تا که میدیدم عزیز نابجایی، ناز بر یک ناروا گردیده خواری میفروشد 
گردش این چرخ را وارونه ، بی صبرانه میکردم 
عجب صبری خدا دارد ! 
اگر من جای او بودم 
که میدیدم مشوش عارف و عامی 
ز برق فتنه این علم عالم سوز مردم کش 
بجز اندیشه عشق و وفا ، معدوم هر فکری 
در این دنیای پر افسانه میکردم 
عجب صبری خدا دارد !
چرا من جای او باشم 
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و 
تاب تماشای تمام زشتکاریهای این مخلوق را دارد 
وگرنه من بجای او چو بودم 
یکنفس کی عادلانه سازشی ، با جاهل و فرزانه میکردم 
عجب صبری خدا دارد ! عجب صبری خدا دارد !