و باز هم سیاست.

از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 در ایران و رای اکثریت مردم ایران به اعتدال و میانه روی، معادلات داخلی و منطقه ای و حتی بین المللی دچار تحول چشم گیری شد. از آن روز به بعد بود، که جامعه جهانی با یک دیدگاه متفاوت به ایران نگاه کرد. و بر این اساس بود، که بازار طلا و ارز دچار تحول شد و بازار مسکن نیز سیر نزولی خود را طی می کند. بدیهی است، قیمت کالا و خدمات به تدریج تثبیت شده و حتی رو به کاهش گذارد. آزادی تعدادی از زندانیان سال 88 این امید را تقویت کرده که شکاف بین جناح های مختلف حکومتی کم شده و هر روز بهتر از روز قبل جامعه به طرف اعتدال پیش رود. اما در روابط بین الملل موضوع فراتر از این حرفهاست. بعد از گذشت سالها تیرگی روابط غرب با ایران که حاصل بر داشت، متفاوت طرفین از مواضع یک دیگر به وجود آمده بود، و در این میان افراط گری نقش بر جسته ای داشت، نیز دچار تحول شده است. درست است، که از حالا نمی شود، پیش بینی کرد، روابط تیره که سالهاست، باعت  خصومت بیشتر شده است، تا چه مدت زمانی ترمیم خواهد شد، اما همین که این روابط رو به بهبودی می رود، موجب خوشحالی است. در این میان موضع اصلی ترین دشمن حکومت اسلامی ایران یعنی رژیم اشغال گر اسرائیل قابل تامل است، چرا که در میان کشورهای جهان تنها کشوری که از نزدیکی ایران با دنیای غرب هراسناک است، این رژیم است. امید می رود، با تدبیر سیاست مداران ایران وجهان حاکمان اسرائیل در انزوا قرار گیرند. از هم اکنون که امید دیدار رئیس جمهوری ایران با سران کشورهای غربی در حاشیه مجمع سالانه سازمان مالل متحد قوت گرفته است، تنها مخالف این دیدارها سران رژیم اشغالگر اسرائیل و نخست وزیر آن نتان یاهو است، که بیش از پیش از این دیدارها ابراز نگرانی کرده است. چرا که دوستی غرب با ایران هر نوع بهانه ای را که سران این رژیم برای مظلوم نمایی خود به جهانیان استفاده می کردند را ، از دست آنان خواهد گرفت. سران رژیم اشغالگر ترجیح می دادند، کسانی سخن گوی مردم ایران باشند، که نابودی اسرائیل و انکار هولوکاس را در ادبیات خود به کار می بستند، چرا که می توانستند، به جهانیان بگویند، ببینید دشمنان ما پیرو همان کسانی هستند، که روزی کمر به نابودی ملت یهود بسته بودند. در صورتی که ملت بزرگ ایران هیچ گونه دشمنی با یهودیان و دیگر ملتهای دنیا ندارد، چرا که آنان نیز مثل دیگر مردم جهان از حقوق برابر بر خوردار هستند. و این تنها افراط گرها هستند، که از هر دینی و مذهبی باعث دشمنی و جنگ و کشت و کشتارمی شوند. به امید روزی که هفتاد و دو ملت جنگ را کنار بگذارند، و همه با تکریم و احترام در کنار هم زندگی کنند، و مرزهای زمینی نه برای جدا کردن ملتها از هم بلکه برای تبادل فرهنگی به کار بسته شوند. در آخر با کلام ارزشمند حافظ و به امید روز جهانی دوستی ملتها نوشته ام را به پایان می رسانم  که فرمود: جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند.